നീയുതിര്‍ത്തിടും മഴത്തുള്ളിയൊരൊന്നും
മൌനമായ്‌ പറയുന്നതെന്തോ...
ഏകനായ്‌ ഏതു യാമത്തില്‍ കൊള്ളേണ്ടതീ മഴ
നിന്നില്‍ വിതുമ്പും വാക്കിനെയറിയാന്
എന്നേയുണര്‍ത്താന്‍ നീ ചൊരിഞ്ഞൊരാം വര്‍ഷിതം.
പതിച്ചുവൊ നിന്‍ ലക്ഷ്യ യോജനക്കപ്പുറം
ഇരുളില്‍ വീണവ തുള്ളിത്തെറിക്കുമ്പോള്‍
ഇടറിയോ മിത്രമേ
അരുവിയായ്‌ നീ ഒഴുകിയകലുമ്പഴും
ബാഷ്പമായ്‌ ഉയര്‍ന്നുരുണ്ടു കൂടുമ്പഴും
അറിയുന്നു ഞാന്‍ നിണ്റ്റെ ചിരിയും കരച്ചിലും
നിമിനേരമെന്നില്‍ നിന്‍ മ്രുദുലമൊഴികളും ഒഴിയവേ..
പുണരുന്നെന്നെ വീണ്ടുമാ ക്രൂരമാം വേനല്‍
No comments:
Post a Comment